APS-C versus full-frame (2024)

Het actieve gebied van Canon's APS-C-beeldsensoren is 22,2 x 14,8 mm, nagenoeg gelijk aan het frame van een APS-C-fotofilm.

De APS-grootte (Advanced Photo System) werd in 1996 geïntroduceerd als een nieuw type fotografische filmcartridge. In de meeste filmcamera's van toen kon je ook verschillende aspect ratio's kiezen tijdens het maken van opnamen, waaronder C (Classic) met dezelfde aspect ratio van 3:2 als conventionele 35mm-filmcamera's, H (High Definition) met een breedbeeld aspect ratio van 16x9 en P (Panoramic) 3:1.

APS-C komt ook overeen met het Super 35-videoformaat en werd een populaire keuze voor beeldsensorgrootte voor digitale Canon EOS-spiegelreflexcamera's en voor systeemcamera's uit de EOS M-serie.

Canon's full-frame beeldsensoren hebben een actief oppervlak van 36 x 24 mm, dezelfde grootte als een frame van 35mm-film.

Het 35mm-filmformaat dateert uit 1889, toen het werd geïntroduceerd als standaardbreedte voor films. Het werd al snel de norm voor fotografie en werd overgenomen in full-frame digitale camera's, waaronder Canon's full-frame EOS-spiegelreflexcamera’s en EOS R System-systeemcamera's.

Zowel APS-C- als full-frame sensoren produceren beelden met een standaard aspect ratio van 3:2. APS-C-sensoren kunnen hetzelfde aantal Megapixel hebben als full-frame sensoren. Een full-frame beeldsensor is echter ongeveer 63% of 1,6x groter dan een APS-C-beeldsensor.

Dit verschil in fysieke grootte tussen de twee sensortypen bepaalt wat de camera 'ziet'. Alle lenzen produceren een cirkelvormig beeld, wat betekent dat een full-frame compatibele lens een voldoende grote omtrek nodig heeft om de hoeken van een rechthoekige full-frame beeldsensor te laten overlappen. Als je dezelfde lens op een APS-C-camera gebruikt, gebruikt de kleinere beeldsensor slechts een kleiner gebied in het midden van dezelfde beeldcirkel. Het beeld wordt daarom bijgesneden in vergelijking met het beeld op een full-frame sensor.

Omdat de APS-C-sensoren in Canon-camera's 1,6x kleiner zijn dan de sensoren in full-frame camera's van Canon, is de 'bijsnijdfactor' 1,6x. Dit betekent dat je bij het fotograferen met een standaardlens van 50 mm op een APS-C-camera dezelfde zichthoek hebt als bij het fotograferen met een telelens van 80 mm op een full-frame camera (50 x 1,6 = 80). Op dezelfde manier biedt een full-frame 100mm-lens op een APS-C-camera dezelfde zichthoek als een 160mm-lens op een full-frame camera. Daarom geeft de uitsnijdfactor, ook wel de 'vermenigvuldiger voor de brandpuntsafstand' genoemd, de effectieve brandpuntsafstand aan van de lens die je gebruikt.

Bij een RF-, EF-, RF-S-, EF-S- of EF-M-lens op een APS-C-camera kun je dit uitwerken met de calculator voor de effectieve brandpuntsafstand in de gratis Canon Photo Companion-app.

De bijsnijdfactor is van toepassing op alle full-frame lenzen die worden gebruikt op APS-C-camera's, inclusief EF- en RF-lenzen. EF-lenzen kunnen worden gebruikt op alle AOS-C R System-camera's met alle EF-EOS R-vattingadapters.

Omdat APS-C-sensoren kleiner zijn, kunnen camera's compacter en lichter worden gemaakt, wat ideaal is voor fotografie op straat en op reis. Omdat een lens die is ontworpen voor APS-C-camera's een kleinere beeldcirkel vereist, kan de lens kleiner en lichter zijn en is deze daardoor voordeliger.

De bijsnijdfactor van een APS-C-sensor maakt kleinere onderwerpen of onderwerpen op grotere afstand groter in het frame, waardoor de effectieve brandpuntsafstand van elke lens met 1,6x toeneemt. Dit kan een groot voordeel zijn bij genres zoals wildlife-, actie- en sport fotografie. Het gebruik van een hoogwaardige en toch betaalbare lens zoals de Canon EF 70-300mm f/4-5.6 IS II USM op een APS-C-camera biedt een effectief zoombereik van 112-480 mm, waardoor deze lijkt op een supertelelens. De vergelijkbaar geprijsde RF 100-400mm F5.6-8 IS USM-lens heeft een effectief focusbereik van 160-640 mm op een APS-C-camera. Je hebt een grotere, zwaardere en duurdere lens nodig om hetzelfde bereik te hebben op een full-frame camera.

Je kunt foto's van een full-frame camera bijsnijden om hetzelfde effect te creëren, maar het aantal Megapixel zou worden verkleind, zodat de resulterende foto's kleiner zijn en dus minder scherp als je ze opnieuw vergroot. Als je opnamen maakt met een APS-C-camera, bespaar je ook tijd en moeite van het handmatig bijsnijden van opnamen tijdens het bewerken.

Omdat een full-frame sensor een bredere zichthoek heeft, is een full-frame camera ideaal voor uitgestrekte landschappen, ultrabrede architectonische interieurs en astrofotografie, en voor creatieve effecten wanneer je het perspectief tussen voor- en achtergrond wilt overdrijven.

Als algemene regel geldt dat full-frame camera's, met name bij grotere diafragma's (lagere f-getallen), een kleinere scherptediepte kunnen produceren dan APS-C-camera's, wat betekent dat een kleiner deel van het beeld scherp is en meer van de achtergrond onscherp is. Dit is vaak ideaal voor stillevens en portretfotografie, en in elk ander opnamescenario waarbij je het hoofdonderwerp wilt isoleren door de achtergrond onscherp te maken.

Een ander voordeel van een full-frame sensor is direct gerelateerd aan het grotere formaat. Terwijl andere dingen gelijk zijn, zijn de afzonderlijke fotosites of lichtontvangers op een full-frame beeldsensor fysiek groter dan die op een APS-C-sensor met hetzelfde aantal Megapixel. Ze kunnen daardoor meer licht verzamelen en meer informatie vastleggen, met minder beeldruis of korrel, met name bij hoge ISO-instellingen bij weinig licht. Dit is een geweldig hulpmiddel bij portret- en trouwfotografie binnenshuis, maar ook bij opnamen vanuit de hand bij schemering, nachtopnamen van stadsgezichten en wanneer je de sluitertijden voldoende kort moet houden om beweging in slecht verlichte scènes te bevriezen.

Full-frame camera's worden soms 'professioneler' dan APS-C-camera's genoemd en zijn meestal groter, waardoor ze beter geschikt zijn voor gebruik met grote telelenzen. Maar dankzij het grotere bereik dat je met een APS-C-camera krijgt, heb je misschien helemaal niet zo'n grote telelens nodig. APS-C kan de beste keuze blijven voor reisfotografen, maar ook voor sport- en wildlifefotografen die een krachtig bereik voor telefoto's en bewegingsvrijheid nodig hebben.

Zoals wildlifefotograaf Dani Connor zei na haar eerste opname met de Canon EOS R7: "Hiermee kan ik dichter bij mijn onderwerp komen zonder een grote, zware lens te gebruiken. Het is de perfecte camera als je vogels fotografeert, omdat vogels vaak heel klein zijn en zich een eind van je vandaan bevinden."

Full-frame camera's zijn wellicht zeer geschikt voor het fotograferen van ultrabrede landschappen, maar vanwege de kleinere scherptediepte van full-frame kan het ook eenvoudiger zijn om scherpte van voor naar achter te bereiken in een landschapfoto die is gemaakt met een APS-C-camera. En hoewel full-frame camera's doorgaans een kleinere scherptediepte hebben en een onderwerp in een portret dus kunnen laten opvallen tegen een mooie vervaagde achtergrond, spelen ook andere factoren zoals diafragma een rol. De APS-C EOS R10, EOS R7, EOS R50 en EOS R100 werken goed voor portretten met een lens zoals de compacte Canon RF 50mm F1.8 STM, die een ideale effectieve brandpuntsafstand van 80 mm en een snel diafragma van f/1.8 heeft.

Alle Canon EOS R System-camera's, of ze nu full-frame of van APS-C-formaat zijn, zijn systeemcamera's met precies dezelfde geavanceerde RF-lensvatting. Dit betekent dat als je kiest voor de EOS R7 of EOS R10, of zelfs de EOS R50 of EOS R100, je volledig kunt profiteren van het volledige assortiment uitstekende RF-lenzen. Naast lenzen met geavanceerde scherpsteltechnologieën en optische kwaliteit, biedt de RF-vatting een veel hogere gegevensoverdrachtsnelheid en bandbreedte tussen lens en camera, waardoor geavanceerde AI-ondersteunde autofocus en tracking mogelijk zijn met ongelooflijke snelheid en precisie, nieuwe niveaus van beeldstabilisatie, real-time lensoptimalisatie en vele andere ontwikkelingen.

Met de introductie van de EOS R7 en EOS R10 beschik je over nieuwe RF-S-lenzen die speciaal zijn ontworpen voor camera's met een RF-vatting en APS-C-sensoren. De RF-S 18-45mm F4.5-6.3 IS STM-standaardzoom, met een 35mm-equivalent effectief brandpuntbereik van 29-72 mm, is relatief klein dankzij het intrekbare ontwerp en weegt slechts 130 g, terwijl de RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM een nog groter zoombereik biedt - 35mm-equivalent effectief brandpuntbereik van 29-240 mm - met een gewicht van nog steeds maar 310 g waardoor het een zeer veelzijdige alles-in-één lens voor dagelijkse fotografie en reisfoto's is.

Andere compacte, lichte en betaalbare full-frame compatibele RF-lenzen zijn de Canon RF 16mm F2.8 STM, die op de EOS R7 en EOS R10 een royale zichthoek biedt en vergeleken kan worden met een 25,6 mm-lens op een full-frame body. De Canon RF 35mm F1.8 MACRO IS STM werkt uitstekend als standaard prime, met een effectieve brandpuntsafstand van 56 mm op APS-C EOS R System-camera's, compleet met optische beeldstabilisatie en een macro-vergrotingsfactor van 0,5x. De Canon RF 50mm F1.8 STM is een uitstekende portretlens, die een effectieve brandpuntsafstand van 80 mm op een APS-C-camera combineert met een snel diafragma van f/1.8 voor een kleine scherptediepte. De RF 28mm F2.8 STM biedt een effectieve brandpuntsafstand van 45 mm op de EOS R10 en is ideaal voor reis- en straatfotografie dankzij het lichte, compacte en platte ontwerp.

Dankzij het assortiment EF-EOS R-vattingadapters kun je ook het brede assortiment EF- en EF-S-lenzen op de APS-C R System-systeemcamera's gebruiken zonder verlies van kwaliteit of functionaliteit.